W poprzednim wpisie o włazach kanalizacyjnych w Japonii, m.in opublikowałem zdjęcie włazu ze swastyką
Znakiem bardzo źle kojarzonym na świecie. Jakby przynależnym hitlerowskim Niemcom, najeżdżającym prawie całą Europę, a nasz kraj w szczególności. Lektura poniższych opisów, prowadzi do chyba jednego wniosku. Nazistowskie Niemcy ukradły ten znak różnym narodom, czyniąc z niego symbol cierpienia, przemocy, unicestwienia, pożogi wojennej, tragedi.
Podczas gdy w chińskim wierzeniu – „卍” to „pomyślne zgromadzenie dziesięciu tysięcy cnót”
Za Wikipedią:
Swastyka według Niemców
Niemieccy naziści, tworząc ideologię wyższości „rasy aryjskiej”, zaczerpnęli z tradycji Ariów również ten starożytny symbol, czyniąc zeń w 1920 roku godło NSDAP, a następnie symbol państwowy III Rzeszy. Hitler prawdopodobnie zetknął się ze swastyką w dziełach Guido von Lista. List popularyzował swastykę jako symbol niezwyciężonego niemieckiego herosa[13]. Za osobę, która namówiła Hitlera do użycia swastyki, uważa się współtwórcę DAP, Antona Drexlera. Związany był on pośrednio z Towarzystwem Thule, gdzie po raz pierwszy użyto tego symbolu w kontekście narodowym. W odróżnieniu jednak od tradycyjnej swastyki, rysowanej jako krzyż prosty, swastyka hitlerowska rysowana była zazwyczaj ukośnie, obrócona o 45°. Miała ona ramiona zagięte w prawo, długości równej ramionom krzyża. Skojarzona ze zbrodniami niemieckiego systemu nazistowskiego, swastyka obecnie uważana jest za symbol nazistowski i konkretnie jako taki (w stylistyce używanej przez nazistów) jest prawnie zabroniona w wielu krajach (np. w Niemczech regulują to przepisy §86 i §86a niemieckiego kodeksu karnego StGB). Niektóre organizacje neonazistowskie odwołują się do symboliki swastyki, używając zbliżonych symboli wpisanych w plan koła, a nie kwadratu lub swastyk trójramiennych (triskelionów).
… skracając powyższy wywód, można by stwierdzić, że Hitler i Niemcy “ukradli” ten symbol
również Za Wikipedią:
Swastyka w Azji
W hinduizmie swastyka jest często stosowanym znakiem. Jest uznawana za symbol Ganapatiego[6], słoniogłowego bóstwa o ludzkim ciele, ku któremu kierowana jest początkowa mantra lub recytacja w większości praktyk religijnych hindusów. Podobnie, w nowożytnym hinduizmie, znak swastyki pojawia się na pierwszej karcie ksiąg.
W Chinach znak swastyki pojawił się ok. 2000 lat temu, wraz ze sprowadzeniem buddyzmu z Indii. Za czasów dynastii Tang z woli jedynego w historii Chin kobiety cesarza Wu Zetian znak ten trafił do chińskiego pisma wraz z lekcją „wan”, zapożyczoną od znaku „万” (dosł. dziesięć tysięcy)[7]. Dziesięć tysięcy to w Chinach symbol pełni, kompletności, a znaczenie znaku „卍” to „pomyślne zgromadzenie dziesięciu tysięcy cnót” (chiń. 吉祥万德之所集). Mnich Xuanzang, jeden z najważniejszych chińskich tłumaczy literatury buddyjskiej w epoce Tang, tłumaczył znaczenie swastyki terminem „德” (cnota). Wraz z innymi chińskimi znakami lewoskrętna postać swastyki trafiła do Korei (만 – man), gdzie jest najbardziej znanym symbolem buddyjskim, a potem także do Japonii. Manji ma czytanie sinojapońskie „man” lub „ban” i japońskie manji[8].
Jest symbolem religijnym w dźinizmie i buddyzmie, a także w tybetańskiej tradycji bon. Podobnie jak w Korei, gdzie symbol swastyki widnieje na wielu świątyniach buddyjskich, także w Japonii związany jest z buddyzmem.
Swastyka także pojawia się na godle Mongolii, co nawiązuje do symboliki buddystycznej.
