Przyznaję , że od pewnego czasu, przy okazji każdej podróży do Japonii, staram się wpaść do Narita aby odwiedzić tą świątynię i na krótką chwilkę, oddać się kontemplacji. Oczywiście w sensie organizacyjnym, nie jest trudno zawitać do tego miejsca, choć wielu turystów, tuż po lądowaniu, prosto z lotniska Narita “gna” w głąb Japonii. Wracając do domu, będąc przepełnionym wrażeniami, doświadczeniami nabytymi w kraju kwitnącej wiśni, nie mają już emocjonalnej przestrzeni i siły, by coś jeszcze zaliczyć i skupiają się na powrotnym locie.
Dodatkowo w najprostszym turystycznym ujęciu, miasto i światynia Narita nie ma wystarczająco dobrego publicity w porównaniu do innych, japońskich, turystycznych destynacji. Takich jak Nara, Hiroshima, wyspa Miyajima, Osaka, zamek w Himeji, świątyni w Nikko … i jeszcze parę innych równie sławnych, magnetycznych miejsc. … “Narita to lotnisko, a lotnisko to Narita”. Choć ja osobiście, chyba mam słabość do tego małego miasteczka. Kiedyś napisałem o takim wydarzeniu w Narita a dwa wpisy temu o moim ogólnych refleksjach dotyczących Narity
W mojej skromnej ocenie, świątynia Narita-san Shinshō-ji (成田山新勝寺) czyli Nowa Świątynia Zwycięstw. Jest jedną z najpiękniejszych, dużych świątyń w Japonii. Postawiłbym ją w jednym rzędzie ze świątynią w Nikko oraz kompleksem w Nara.
Założona w 940 roku, Narita-san Shinshō-ji, ulokowana na 16 hektarach, jest jednym z największych kompleksów buddyjskich w Japonii, jednym z centrów buddyjskiej sekty ognia Shingon opisywana jako należąca do japońskiej odmiany buddyzmu ezoterycznego – Shingon. Znanego ze stosowania tajemnych nauk i praktyk, koncentrujących się na osiągnięciu, za życia – duchowego oświeceniu. Wynikającego ze stosowania medytacj, przestrzegania rytuałów i szanowania symboliki. Świątynia poświęcona jest Strażnikowi Mądrości – Czcigodnemu Fudō-Myō. Jego wizerunek jest bardzo groźny. Ma złą i okrutną facjatę, minę groźną. Dzierży miecz i “pluska” się w płomieniach ognia. Świątynia została zbudowana, aby uczcić zwycięstwo wojsk wysłanych ze stolicy Heian-kyō (ob. Kioto) do stłumienia buntu Masakado Tairy, potężnego samuraja z bogatego klanu (gōzoku) w regionie Kantō.
Przy stromych schodach wiodących do głównej bramy wejściowej są małe stawy w których wylegują się żółwie. Na samej górze wychodzi się na duży plac przez Bramę Niōmon, kierując się w stronę głównego budynku. Tu zaczyna się główna część duchowej podróży …
Centralnym punktem tej świątyni jest Pagoda Pokoju Dai-to, widoczna z dużej odległości od świątyni, gdzie w przepiękny sposób wynurza się i dominuje nad koronami, gęsto osadzonych starych drzew; wysoka na 58 metrów. Widać ją z okien pociągów, zza szyb autobusów i samochodów.
Z Tokio do Narita jest około 60 kilometrów. Na lotnisko, pociągiem Narita Express, jedzie się około godziny. Skład nie zatrzymuje się nigdzie po drodze. Pierwszy przystanek to, terminal II na lotnisku. Do miasta Narita można dostać się za pomocą autobusu, lokalnych linii JR, prywatnych Keisei – żaden problem. Jadąc z Tokio, lepiej wsiąść do Narita Express, a nie do innych lokalnych linii kolejowych, które zatrzymują się po drodze w każdym małym mieście, co oczywiście wydłuża czas podróży o minimum 100% = szkoda czasu.
wszystkie zdjęcia Jerzy Ciszewski
 czyli Nowa Świątynia Zwycięstw){kind=link}