Czy pieprznąć wszystko i wyjechać do Kyoto ?

16 sierpnia 2023 Jerzy Ciszewski

By Jerzy Ciszewski

16 sierpnia 2023 In Japonia, Podróże

Wydaje mi się, że chyba normą jest, iż każdy osobnik, który nieco bardziej jest zagłębiony w Japonię w jej kulturę, histrię, język. Bywający cześciej w tym kraju niż jakikolwiek statystyczny turysta, prędzej czy później zadaje sobie pytanie – Czy chciałabym/chciałbym na stałem zamieszkać w Japonii. Osobiście – kilkanaście razy byłem w tym kraju. W moim paszporcie dominują japońskie wizy. Mogę z pełną odpowiedzialnością stwierdzić, że zjeździłem Japonią wzdłuż i wszerz. Oczywistym jest że nie wszędzie byłem i nie wszystko widziałem, ale …

Rozmawiając samemu ze sobą, zbliżałem się oczywiście do kwestii – czy chciałbym zamieszkać na zawsze w Japonii ? Moja odpowiedź brzmi – Nie wiem. Jestem świadom, pewnie nie wszystkich, ale większości pułapek społecznych jakie by na mnie tam czychały. Z drugiej chciałbym – bo to chyba jedyna metoda aby się do nich zbliżyć i starać się zrozumieć Japonię i Japończyków. Póki co, w moim przypadku – jest jak jest

Będąc członkiem grupy na fejsie “Japonia – podróż na własną rękę” natknąłem się na dyskusję dotyczącą tego zagadnienia. Jak w każdej tego typu dyskusji, poszczególne odpowiedzi mają różnoraką temperaturę merytoryczną. Te najmniej ważne i nic nie wnoszące – wykasowałem.

Mam nadzieję, że poniższe wpisy będą ciekawe i coś wniosą do tematu pt. “Czy rzucić wszystko i wyjechać do Kyoto”

Padło pytanie:

Czy opłacało by się zamieszkać na zawsze w Japonii ?
Jakie macie zdanie na ten temat

… i niektóre odpowiedzi”

Absolutnie nie, mieszkałam rok i to wystarczyło (przy czym wiedziałam dobrze z czym się liczy mieszkanie tam + mówię biegle po japońsku). Ile razy musiałam wyciągać kartę “głupiego obcokrajowca” żeby wyjść z trudnych sytuacji nie zliczę. Ale dyskryminacji w banku nie mogłam przeskoczyć – reguły mówiły jedno, a z kontem działo się drugie. Dobrze, że już wyjeżdżałam.

Pod warunkiem, że nie trzeba by tam pracować. To warunek konieczny by w ogóle rozpatrywać taka opcje. Przeczytaj sobie “Kwiaty w pudełku”. Przez 15 lat nie sądzę, żsby cokolwiek się zmieniło. Misszkać tu jako wieczny turysta- zajebiście. Pracować, zakładać rodzinę, wychowywać dzieci – nope

Bez języka japońskiego na komunikatywnym poziomie nie co nawet rozważać takiej opcji. Więc jak planujesz to proponuję zacząć naukę. I powodzenia!

Jeśli znasz Japonię tylko z kolorowych materiałów i turystyki to No raczej… większość wtedy odradzi. No chyba że praca zdalna nie dla japońskiej firmy x

Dobre pytanie, ale wpierw praca dla zagranicznej firmy (nie japonskiej), ktora ma tam oddzial lub zdalnie, wtedy luzno można mieszkac, jezyk oczywiscie mocno ulatwi wszystko, ale to moje zdanie

Jeżeli chodzi o Koreę, to polecam Ci oglądać na YouTube “Pierogi z Kimchi” i “Pyra w Korei”. Możesz się dowiedzieć wielu pożytecznych rzeczy, bo dziewczyny tam mieszkają. Polecam jeszcze filmiki BetterH na Facebooku – kobieta dużo mówi o życiu na Dalekim Wschodzie – może tam znajdziesz inspirację, gdzie chcesz żyć.

Nie wyobrażam sobie tego, urlop -tak, życie -nie.

Ja po mieszkaniu tutaj kilku miesięcy już na bank wiem, że życia sobie tu nie ułożę. Na rok przyjechać to spoko ale na stałe? Za często bym się denerwowała.

Myślę że mental Cię może zjeść – jest cieżko o relacje między ludzkie. Jak masz przełożonego to absolutnie musisz się podporządkować. Niby kolorwo-cukierkowo fajnie do zwiedzania a jak mieszkasz dłuzej to ludzie maja Cie w dupie. Narzekamy na Polske ( bo czasem jest na co ) ale nie doceniamy że lepiej mieć zajomych którzy nie sa mili ale szczerzy . I też wraz z czasem się tęskni za dobrym pieczywem, sfczerościa i “naszą pomidorową z rosołu z wczoraj”. . I moim zdaniem jak ktoś ma pomysł na siebie to większa przyszłość jest w Polsce – biznes łątwiej założyc większe możliwości rozwoju. W japoni 2% ludzi mówi po ang – gospodarka od 30 lat w stagnacji. Zadłużenie gospodarcze obsługiwane przez wielkie koncerny. Da się to zauważyć w życiu codziennym.

To nie jest kraj marzeń, a kontrastów. „Idealny dla turysty, tragiczny dla pracownika” to najczęstsze co można usłyszeć i przeczytać wszędzie.

Ja rozumiem zawód jaki można czuć, bo sam miałem spore marzenia z wieloma krajami (choć nigdy przez tak różowe okulary ). Wiele krajów robi dobrą robotę z popkulturą. USA, Japonia czy Korea słyną od dekad jako oazy postępu, a tam są naprawdę głębokie problemy o jakich my na szczęście nie musimy myśleć. Np. w USA skalę ubóstwa i narkomanii poznaje się dopiero po samodzielnej podróży przez kilka stanów. Dyskryminację w krajach azjatyckich też poznajesz po samodzielnym spędzeniu tam chociaż trzech tygodni i zderzeniu się z ich uporem i przesądami.

Niestety, ale paradoksalnie to najlepsze statycznie miejsca do życia są w Europie właśnie, bo nie ma skrajności i jest spokój na wielu płaszczyznach. Siła nabywcza jest okej w centralnej unii, poziom edukacji zawodowej też, bezrobocie względnie niskie i dynamiczny rynek pracy. Tego w Japonii prawie nie ma, bo stagnacja trwa tam już 30 lat i dopiero Covid coś ruszył lekko. Do tego archaiczne już spojrzenie na świat sprawia, że wiele problemów nie zostaje w ogóle zaadresowanych, choćby absurdalna sytuacja opuszczonych domów czy rynek pracy jednej szansy (w latach 90 całe pokolenie ludzi wypadło na dobre z rynku pracy, bo Japonia nie przewidziała, że trzeba im dać drugą szansę w konkursach rekrutacyjnych po studiach…).

Wnioskując po komentarzach jesteś prawdopodobnie młodym człowiekiem. Jako troszkę starszy polecam rzeczywiście uciekać z Polski, ale do krajów gdzie nie pracujesz jak wół (często z darmowymi nadgodzinami itp). Od siebie polecam Norwegię i zarabiając tutaj jeździć na urlopy do Japonii Oczywiście język i fach w ręku czy skończone studia bardzo ułatwią te plany. Powodzenia

Sam mieszkam i pracuję w Japonii i to nie jest kraj dla każdego. Najgorsze co cię z pewnością spotka to mobbing. Żeby tu mieszkać i pracować musisz być bardzo dobra w tym co robisz by zasłużyć na odpowiedni szacunek. Trzeba latami budować swoją wartość.

A ja powiem jedno im więcej podróżuje a ostatnimi laty bardzo dużo – tym bardziej kocham Polskę. Polska daje mi wszystko o czym marzyłam: bezpieczeństwo, bardzo dobre wykształcenie, jedzenie, świetne zarobki, równouprawnienie które czuje juz od kilku lat. Jedynie czego mi brakuje to więcej slonca! Reszta mam w Pl. Pozdrawiam z Japonii jest cudownie ale w życiu bym tu nie mogła mieszkać.

Zdecydowanie chciałbym tam spędzać ze 3 miesiące w roku, ale na pewno nie mieszkać

Mój sensei jest Japończykiem. Wyprowadził się z Japonii wiele lat temu bo miał problem ze znalezieniem pracy.. i ciężko mu było. Już kupę czasu mieszka w pl i nie żałuje

Polecam książkę Bezsenność w Tokio.

Niestety koszty życia są bardzo wysokie a pensje niskie.

Warto obejrzeć „Fear and Trembling” na podstawie scenariusza wg Amelie Nothomb. Polecam szczerze.wszystkim planującym pracę w Japonii.

Moim zdaniem Korea lepsza. Taka bardziej na luzie. Kiedyś marzyłam o tym by mieszkać w Japonii ale teraz bym już nie chciała. Ciężka kultura pracy i ogólnie. Chociaż młodzi Japończycy są bardziej otwarci na zmiany na lepsze.

Warto uciekac z polski, ale nie do japonii. Tam mozna zyc fajnie jesli ma sie duze pieniadze albo prace zdalna i nie trzeba tam pracowac.

Ja mieszkam tutaj 4 miesiące i na razie jest mi dobrze. W Japonii jest czysto, ludzie sa kulturalni i pomocni nawet jak nie znają angielskiego to próbują pomoc. Jedzenie jest bardzo smaczne i klimat jest zupełnie inny. Nie mówię dobrze po Japońsku, oczywiście się ucze ale da się żyć bez języka;

Dużo osób tutaj krytykuje ale według mnie Japonia ma dużo plusów i jeżeli jest to twoje marzenie to nie słuchaj innych, ucz się języka i spróbuj sama. Powodzenia

z opłacalnością jest dość… średnio… Japońskie społeczeńswto z roku na rok ubożeje, a wycieczki z tego kraju są coraz droższe (głównie ze względu na odległości czego zazdroszczą Europejczykom) – co przekłada się na to, że coraz mniej Japończyków podróżuje. Dla “zachodnich mieszkańców” kultura pracy w tym kraju jest nie do zniesienia dlatego większość z pracujących podejmuje się pracy jako bieda nauczyciel od angielskiego, pracuje w IT w zachodnich firmach (zlokalizowanych w JP), albo zakłada własne działalności. Pamiętać też trzeba, że po 30 jest ciężko nawiązywac nowe kontakty we własnym kraju, a co dopiero w Japonii, gdzie średnio ludzie pracują po 12h. Do tego dochodzi fakt, że nigdy nie zostaniesz uznany za Japończyka i będziesz po prostu gaijinem. Jeśli nie znajdziesz czegoś co faktycznie będzie trzymać Cię w tym kraju to po prostu po jakimś czasie wyjedziesz

Raczej nie. Kultura pracy jest tam zdecydowanie inna (dla mnie gorsza). Dodatkowo są mili, ale możesz czuć się wyobcowana jako ktoś z innej rasy. Jednak każdy ma inaczej i może tobie się spodobać.

To zależy bo to jednak życie w widmie jakiegoś grubszego trzęsienia ziemi kiedyś (które np zniszczy Tokio) czy tsunami. No i tylko mając własna działalność czy prace zdalna w innym kraju. Bo niestety nawet specjaliści z dużym doświadczeniem mówią, że kultura pracy jest słaba. No i jeśli chodzi o znajomych to pewnie prędzej z innymi expatami się uda niż z Japończykami.

Powiem tak: Japonia pasjonuje się od 30 lat. Byłam tam na kilkutygodniowych wakacjach, przeczytałam mnóstwo książek. I jako kobieta czynna zawodowo (czyli nie milionerka, która w każdym kraju może żyć na własnych zasadach) nie chciałabym tam żyć i pracować, i byc trybikiem w tej wielkiej machinie. Japonia jest piękna, interesująca i fascynująca. Ale jest tez zimna, samotna, obojętna i bezwzględna. Jeśli czerpiesz wiedzę na temat tego kraju z mang, anime, dram i turystycznych poradników, to radzę choćby przejrzeć książki takie jak bezsenność w Tokio, kwiaty w pudełku, ludzie którzy jedza ciemność, czy podziemie Murakamiego.

Myśle ze kwintesencja tej rozmowy sa slowa japonczyka z dobrej rodziny z tokio. męża kuzynki który uciekl z japonii jak poszedl na studia mowiac ze tam sie ne da zyc. Zabija mobbing praca i straszna papierkowosc we wszystkim.